su hadi bir kahve yap oyle oku

Ben sabah kahvemi icerken Su gibi'yi kiskanirim. Bu aralar misafirler performansini dusurdu ama genelde benim kahvem biter onun yazisi bitmez, sabah mahmurlugum gecer onun etkisi gecmez, kiskanirim yetmez, sevgilime gunluk su raporu veririm, zavalli tum olaylari hem kendisi okur hem benden dinler, yine kiskanirim, bir insan nasil boyle uzun yazar, nasil bitmesin diye iyice -yavas yavas- okunur? Ben de su gibi yazmak isterim. Yazamam.

Neden uzun yazamadigimi aciklamak icin size kisaca hayatimi anlatacagim: Daha geriye gitmeye gerek yok, ben rahibe okulundan mezunum. Kucuktum ve Mami'nin elini tutuyordum, tas duvarlarda yankilandi madamin 'bu okulu bitirdiginde kiziniz leydi olacak' lafi, gurur duydum, kaydim yapildi. Sonraki yillar mezun olacagim gunu beklemekle ve o gun hediye edilecek tullu sapkalarin uzun eldivenlerin ve topuklu ayakkabilarin hayalini kurmakla gecti. Ve ceza odasinda fransizca siir ezberlemekle, biraz yaramazdim da. Zaman avluya konan leyleklere bakarak gecti, Leydi kiyafetleri verdiler mi sonunda, hayir, cok da umursamadim, o siralar rock'ci olmustum cunku.

�ste o kilise okulda -tam bir metre boyumla- fransizca kompozisyonlar yazarken, kagit yasli Sor Agnes'ten bana hep kirmizi donerdi. Alti cizili cumleler, paragraflar, hatta sayfalar : 'Konu disisiniz matmazel konu disi'. Cunku onemli olan sadece konunun cekirdegiydi, ben o satirlari yazarken, tam o anda ayagi kayip dusmus serce onem tasimiyordu. (Hala o sahneyi unutamam, kucuk serce pencere onunde burnumun dibindeydi ve havaya bakiyordu ki -gercekten- ayagi kaymisti, yanlislikla dusup sonradan havalanmisti; buna yillar boyunca kimse inanmadi)

Bize oyle ogrettiler yani. Ne anlatacaksan, anlat ve bitir. Susleme, oynama, mumkunse cikar ama hic ekleme yapma. Fransiz edebiyati diye birsey varsa, ogretmenlerine karsi cikan asi cocuklar sayesinde var oldugu kanaatindeyim...

ps. Uzun yazim bitti. Mutluyum, gururluyum.
..... Kimse okumazsa, O'na okuturum.