sevgilimi ozluyorum

...Sonra sabahin cok erken saatinde ben daha uykudan simsicakken kalkiyor, giyiniyor, beni opup gidiyor. Gitme diyemiyorum, uyanamiyorum, uyumaya devam edemiyorum, O'nun hep gitmesi gerekiyor, ben kaliyorum. Sonra her sabahki gibi kahve yapiyorum kendime, okuyorum, yaziyorum, sigara iciyorum, disari cikiyorum, iceri giriyorum, onu bekliyorum, bulasik yikiyorum, siliyorum birseyleri supuruyorum, ev tertemiz olsun belki zaman gecer, artik gelsin istiyorum. Sonra hava karardiginda kapiyi aciyor. Bana gulumsuyor, simsiki sariliyoruz birbirimize, gereksiz detaylarla saatlerce anlatiyorum gunumu, -biraz yorgun, gulumsuyor hep. O anlarda bazen aglamak geliyor icimden. Yapacak birsey bulamiyorum -ozlemem gecsin diye. Bana anlatiyor, -yeni tasindik bebegim, alisacagiz, daha derslerin tam baslamadi, bana da cok zor geliyor senden uzak...Susuyorum. Kucuk ev avluya baktigi icin pek isik almiyor, solgun gozukuyorum, beni guldurmeye calisiyor. Bugunler boyle geciyor ve mektuplardan biri soyle diyor: ''Simiole sayfani severek [....] Yalniz bir sorum var, neden artik eskisi gibi fotograflar cekmiyorsun, yoksa kirmizi ojen mi bitti? Sakin yanlis anlama, digerleri de guzel ama [...]