bugun bayram erken kalkamadi cocuklar

Bircok seyin artik sadece nostaljisiyle varoldugu su gunlerden biri, bugun, annemi aradim -iyi bayramlar, burada hayat normal- demek icin, telefonda sesi kotu geliyordu, ona simsiki sarilmak istedim. O.'nun babasini aradik sonra, -bu aksam hangi bayram yemegini yapacaksin- dedi. Baklava kelimesi cikti agzimdan. Duymadi galiba, ben guldum. Cok eskiden elbiseler diktirilirdi haftalar oncesinden, (kuzenimin dahiyene fikriyle) bayram paralarini saklamak icin terzilerden gizli cep yapmalarini isterdik elbisenin bir kosesine. Butun gun gezerdim oyuncak bebek gibi, o zamanlar buyukler oyuncak bebekleri severdi. Genc ve cilgin ve asi oldum sonra. Elbise diktirmem dedim. Kendi tuhaf kreasyonlarimi giydim, el opmedim. Hosgoruyle karsilandigimi dusunuyorum. Sonra buyudum, icsel analizlerim sonucunda bastirilmis bir donemin asla yokolmadigini farkettim. Dun kendime, kirmizi bir etek ve siyah bir kazak ve siyah coraplar alirken ve sallantili kupelere bakarken.
Paris'te bayram yok, anne-baba yok, dun gece uykuya dalmadan O.'ya ''biz de bir aileyiz degil mi'' diye sormam bu yuzden. Simdi yeni kiyafetlerimi giyip disari cikacagim. Eczaneye ugramam lazim. Burada hayat normal.