itiraf

Uzun zamandir sakladigimiz sirri artik acikliyorum. O. aslinda superman. Annesi ve babasi onu Kripton gezegeninden dunyaya gonderdi, burada dunyali anne babasi tarafindan buyutuldu ve sonra Paris'e tasindi. O gun bugundur beraberiz. Ben bu satirlari yazarken o bulasiklari yikiyor, donup gulumsuyor -sana asigim-diyor, ah ben de sana superman. O. benim canim istemedigi zaman yemek yapiyor, miymiy yaptigim zaman gidikliyor, yagmur yagdigi zaman telefon kabininden huuu diye donerek peleriniyle cikiyor ve bulutlara ufleyip gunesi aciyor. Gizli sivil kimligi eskiden Clark Kent'ti, herkes ogrenince O. oldu. Peki ya ben? Beni de eskiden Lois Lane olarak bilirdiniz. Bir donem gazetecilik yaptim, inanmayan tiklasin, artik Simiole'yim. Superman tum dunyayi gezdi, bana Sorbonne'u secti, simdi orada master yapiyorum. Sunu soylemeliyim ki, normal bir hayat bize artik daha buyulu geliyor. Peki superman'in gucunun kaynagi ne? Onu da aciklayayim: Kirmizi ojelerim kriptonik madde tasiyor; gunde 62 kere kollarimi acip ona dogru kosuyorum, simsiki sariliyorum, yuzune dokunuyorum ve O. bu sekilde sarj oluyor. Birbirimize asigiz, canimiz sikilinca soyle bir ucup kucuk evimize geri donuyoruz. Iste bizim gunlerimiz bu sekilde geciyor, ama siz bu duyduklarinizi sakin kimseye soylemeyin, olasi felaketlerde yardim da istemeyin, artik dunya sorunlariyla biz ugrasmiyoruz. Cok sevgiler...