Birinci hafta ozeti

Ucagi ininceye kadar karnimda bir stres topuyla bekledim alanda, indi ve gulumsedi, gulumsedim ve yokoldu top. Sonra eve geldik, "aa ne sirin yastik", "ne sirin eviniz", "aaa ne minik mutfak", "bak O. benim yuzumden gitmedi degil mi ?", "hayir mami daha rahat finallerine calissin diye gitti", "tamam o zaman".
O gunden beri Paris'te merakli turistleriz, kikirdayan cocukluk arkadaslariyiz, "sen ne kadar buyudun", "sen ne kadar genclestin"iz.
Ben uyumadan O.'na attigim mesajim "seni cok ozledim, ruyanda beni gor", O. bir telefon konusmasi " okuldan cikinca ugrayacagim bes dakika da olsa sana sarilmam lazim". Mami'ye gelince "aa canim sana bu ayakkabiyi da alalim mi, bana oyle bakma kiyamam o elbiseyi de aliriz tamam, canta da cok hos peki".
Ve bir de kadin kadina uzuuuun cok uzuuun konusmalar. "Mutlu gordum seni". Evet cok mutluyum mami. "Cok asiksin degil mi?". (Yere bakip gulumseme, bu anneler de pat diye soyluyor herseyi.)

Bir de cok surpriz, cok heyecanli, cok inanilmaz, cok sahane bir gelisme var ki, onu sonra anlatacagim. Simdi mami'ye kahve yapmam lazim.

ps. toshi'nin kapagini acmaya vakit bulamamistim, bir alttaki yorumlar cok duygulandirdi beni, onun icin yazdim. Yoksa amacim bu hafta bir gun zaman yaratip uzun uzun anlatmak herseyi. Fotograflarim simdiden birikti.