parisummer attitude

Is arkadasim lili on dakika once masasindan kalkip gayet ciddi bir yuz ifadesiyle yanima geldi, beni kandirmasin diye gayet kararli bir sekilde "oglen tatiline daha iki saat var hayir kesinlikle alisverise cikamam" dedim. Megerse daha ciddi bir konuya deginecekmis:
"Bak pencereden disari, Paris'e yaz geldi ve biz butun yaz calisacagiz, artik bir karar vermemiz gerekiyor, sonucta bu olayi basarmak sandigimiz kadar zor olmamali, insanlar nasil yapiyor? Biz de bir sekilde..."
Ahh dedim, bir gun bunun basima gelecegini biliyordum. Neden mi bahsediyorum? Guneslenmeye gitmekten.

Evet, Paris'te boyle bir konsept var. Gulmeyin, biz gri tonlarina aliskiniz, sari gorunce kendimizi sasiriyoruz. Oglen yemeklerinde su kenarlarina, parklara, bahcelere gidip soyunup dokunuyoruz. Takim elbiseli bir business-man iki dakikada nasil Club-med musterisine donusurse, daha demin toplantidan cikmis is kadini nasil cote d'azur sahillerindeki bikinili sen sakrak kiz moduna gecerse, -durum aynen oyle iste.

Ama ben yapamiyorum. Muhafazakar Turk kadinini bu ulkede basariyla temsil etmek amacinda degilim tabii ki, ama cok acayip geliyor. Ise giderken etegimin altina minicik bir sort, beyaz gomlegimin altina boyundan baglamali bikini giyeyim, sonra saat 13.00'da beach guzeli olayim. Yok. Utaniyorum mu diye dusundum. Tam degil ama arkamdan arabalar gecerken, yanimdan normal kiyafetli insanli yururken, sehir icinde yari ciplak durmayi kabul edemiyorum. Hos benim tenim de her parisieninki gibi marul beyazi. Ne Sephora'nin 9 euro'luk bronzlastirici pudrasi ise yaradi, ne Guerlain'in 50 euroluk terracotasi. Bronzlasmak tabii ki gerekli. Peynir gibi kalmaya niyetim yok.

Ama konuya hala supheyle yaklasiyorum. Lili'den bana biraz zaman tanimasini istedim. "Gunes yagin yoksa benimkini kullanirsin" dedi. Ee cok mersi sekerim de, nasil anlatayim derdimi ben sana.