donusum muhtesem oldu. gercekten.

Tiklamaktan bikanlara birbirinden alakasiz iki post. Kendimi affetirmek icin.

1) Tam uc hafta bitti, mami dun gitti. Anneler ve kizlari hakkinda sayfalarca yazabilirim sanki: "O benim mutfagim onu oraya koyma"dan, yemek yapmak icin parmagini oynatmamaya, "hadi mami sen yalniz dolas biraz"dan, "sevgilim biz de onun yanina gidelim yalniz kalmasin"a, "goruyorsun artik kocaman kadin oldum"dan, "mami topuklular acitti, karnim agridi, susadim, aciktim"a...ufak tefek bir suru detay. Anladim ki kac yasina gelirsem geleyim onun hep kucuk kiziyim, ama zaman gectikce daha da cok, arkadasi.

Not: Benzer durumla karsi karsiya olanlar, tamam anne sevgisi kutsaldir, ama kutsal bir sekilde devam etmesini istiyorsaniz size gayet dunyevi bir tavsiye: Sevgilinizi bir otele yerlestirin. Istediginizde gidebilin, opebilin, ki gereksiz sinir bozulmalari olmasin. Etrafa karsi.

Baska ne diyecektim. Yazamadim bu kadar suredir. Sakiz cignerken konusamadigim gibi mami burdayken de toshi'yi kucagima alamiyormusum demek. Ama o kadar buyuk bir heyecan firtinasi yasadim ki suc benim degil. Hak vereceksiniz. Ikinci bolume geciyorum.

2)Yandaki fotograf bizim yillar onceki halimiz. Saclarimiz kisacik, suratimiz kucucuk. Ama artik buyuduk. Peki bu fotograf neden burada?

(Once uzun uzun mu anlatsam diye dusundum, fotograflar mi ceksem boyasam, sonra yok vazgectim, pat diye soyleyemek istedim.)

Tamtamlar calsin lutfen,
maestro music :

Biz nisanlaniyoruz !

Ondan once sozleniyoruz !

Sonra da evleniyoruz !

Evet evet, onumuzdeki pazar soz'lenmeye gidiyorum Istanbul'a. Hayatinda hicbir dugune gitmemis, hicbir nisan, soz gormemis simiole, bakalim nasil maceralar yasayacak.
Demeyin, cunku yazik bana. Simdiden heyecan basti. Nisan subat ayinda, mami'yle nisan elbisemi aldik, O'ndan sakladik, elbise gitti bile Istanbul'a. Peki ya soz ! aileler, kirmizi kurdeleli yuzukler, hepsi o kadar yakin ki. Giyecek (tabii ki) hicbirseyim yok. O.nlar bize yemege gelecek, kopuklu kahveyi ben mi yapacagim, O.'yu takim elbise- cicek ve cukulatayla gorunce gulme krizine girecek miyim, yillar boyunca dalga gectigimiz "kizinizi oglumuza istiyoruz" cumlesi gececek mi, peki ya babam, zavallicik, biz mami'yle nisana davetli listesi bile cikardik onun daha soz'den haberi yok o ne yapacak, peki peki dugun ne zaman?....

Butun sorularin cevabi bu sayfada. "Iki gencin hayatlarini birlestirme macerasi" turunden bir formata girmeyecegim, panik yok, sadece kafam biraz fazla mesgul bu gunlerde, acaba kirmizi oje gider mi bir soz gecesine ?