yalnizlik zoor

O. dort gundur Istanbul'da ve ben yalnizim. Sanki evliyiz ve o is seyahatine cikmis gibi hissediyorum, romantik-komedi bilincaltim benim. Uzun zamandir hic yalniz kalmamistim, cok tuhaf geldi. O. gitmeden cocugunu evde tek basina birakan bir baba edasiyla ogutleri siraladi: Yatmadan kapiyi kilitle, telefonunu yanina al, kredi kartlari burada, her gun yemek ye, kibritle oynama, gece disari cikarsan sakin gec kalma...Butun bunlari bilmiyormusum gibi. Benim gibi bilincli bir insan.

Ilk gun markete gidip on kisilik yiyecek aldim. [Yemek yemeyi unutup yalniz basima acliktan olmeyeyim diye, kendime nasil dikkat ediyorum, -evet aldigim herseyi atmam lazim, minik sinekler sizin icin uzgunum]. Ikinci gunun sabahinda ise gidecekken evin icinde anahtarlarimi kaybettim, [aman tanrim, O. donene kadar evde kilitli kalacagim, sinir krizi], yarim saat sonra buldum. Ucuncu gun, kim bu sut sisesinin kapagini tam kapatmayip buzdolabina sarap gibi yatirdi bilmiyorum, zorunlu temizlik. Dorduncu gun, yani bugun, cok yalnizim, bunalimdayim, daha fazla dayanamayacagim. Ne mi yaptim? Kendimi eve kapatip...

...Resim yaptim, dus aldim, fransizca blog actim, saclarima kahkul yaptim, on saat aynaya baktim, dolandim, oturdum, kalktim, yeni ayakkabilarimin 74 kare fotografini cektim, 72 sini sildim, kirmizi meyve receli tarifi aradim, [evet ben artik 25 yasinda kendi recelini yapmaya karar vermis bir kadinim, yardimlarinizi bekliyorum -hayir, recel kavanozuna beyaz kumas alip kenarina "home home sweet home" nakisi islemeyi henuz dusunuyorum, durum o kadar vahim degil, abartmayalim] babylisse seramik sac duzlestiricisiyle serce parmagimin kenarini yaktim, evi iyice dagittim, sonra ozellikle toplamadim (yasanmislik olsun, yalniz hissetmeyeyim diye sevgilim), televizyonu hep acik biraktim.

Yarin besinci gun olacak O'nsuz. Saat 15.00'da ucaga binmeseydi durumu iyice trajik hale getirebilirdim ama su an icin sogukkanliligimi koruyorum. Birazdan sominenin icini kontrol edip (icinden cesetler cikan somineli korku filmi yeni bitti, heralde onlemimi alacagim) uyumaya calisacagim. Yarin sabah uyanip, ise gidip, eve dondugumde O. evde olacak. Ve kulagina fisildayacagim: "Sevgilim, anneni gormeye gitmen ne iyi oldu. Bir daha ASLA gitmeyeceksin, oyle degil mi?"



ps. Muhtesem siyah rugan burnu azicik acik escarpin'lerimin hikayesi: toplantiya git, donuste sirkete kosarken vitrinde onlari gor, asik ol, ay sonu oldugunu ve hic paran olmadigi aklina getirme, iceri gir, tek kalmis 36 numaraya bak, zaten gec kaldin aci icinde olay mahallini terket, sevgiline mail atip onlarsiz hayatina devam edemeyecegini belirt, maili okuyan dunyanin en muhtesem erkegi olsun, ertesi gun kostura kostura git, iceri gir, servet ode, ve cik. Iste tam o an hayatina kaldigin yerden devam edebilirsin.