08.01.09'dan 05.02.12'ye

Basliktaki sayilar sanki bir oyun. Ardarda dizilmisler, o kadar komikler. Ben mi en son uc sene once yazdim buraya? Ben mi butun hayatimi degistirdim, once Seine nehrinin uzerinde sonra AyaSofya'nin isiginda evlendim, ben mi bir sabah aynada kocaman karnimin resmini cektim? Ben kucucuk bir kiz degil miydim, kirmizi ojeli parmaklariyla dokundugu yerin fotografini ceken, buyumek icin topuklu ayakkabi biriktiren, hayatinin kucuk maceralarini buraya doken? Aradan gercekten bu sayilar mi gecti?

Evet, gecmis. Gecmis ve o sayilar beni yenilemis. Kirmizi ojelerime bir de kirmizi ruj eklemis. Kolaj calismalarima minik bir bebegin gulusunu eklemis. O sayilar bana bu satirlari yazmayi ozletmis, ozletmis.

Kendi kendine, sessiz ve sakin odasinda oyuncaklariyla oynarken bir an basini kaldirmis ve kapi araligindan bes sene boyunca kendine bakanlari farkedip cok sasirmis cocuktum ben. Siz kapi araligindan bana bakanlar, basliktaki sayilar suresince, mektuplarinizi eksik etmediniz. "Nereye kayboldun" diye sordunuz, "artik niye yazmiyorsun", "seni bekliyoruz". Baska oyun alanlarinda aradiniz beni, bazen buldunuz. Benim yazdiklarimi bana gonderdiniz, "ozluyoruz" dediniz. "Bebegin mi olacak, kiz mi erkek mi?" dediniz. Ben cevap veremedim, coguna, ne diyecegimi bilemedim, ya da dogru ani bekledim. Hazir hissetmeyi. O kadar cok sey paylasmak istedim ki eskisi gibi, soyleyecek herseyi icimde biriktirdim.

Simdi, paslanmis renkleri parlatmakla mesgulum. Aklimdakileri siraya koymakla mesgulum. Artik kaybolmak yok, kaydetmek var, hazirliklarimi bitirmekle mesgulum.