pazar kadar gundelik

Bekar bir hafta beni bekliyor: Sevgilim Istanbul'a gitti. Uzun zamandir yapmadigim seyi yaptim butun gun, hicbirsey'i, ah nasil ozlemisim. Hic giymedigim ve asla giymeyecegim o yesil elbiseyi giyip kendi kendime fotograflar cektim, (yukaridakinin adi "kac ayna, kac sen ?") sonra mémé'yle yuruduk yollarda ve dun gece onda kaldim. Uzun yillar once mezun oldugumuz lisenin yillagina bakarken bulduk bir an kendimizi, ne kadar cok sey unutuluyor, nasil sasirdik ve gulduk. Cirkin ordek yavrulari gibiymisiz : Hele ben ! Tanrim iyiki buyuyorum, dedim icimden. Tostoparlak patates gibi bir suratim varmis, kisacik diken diken saclarim. Iyiki zaman geciyor, dedim. Simdi erik gibi bir suratim var :)

Gece onda kalirken baska bir sey dusundum : Cook uzun yillardir tanidigin, kendi dilinde konusup guldugun veya agladigin bir dostun olmasi kadar onemli birsey yokmus burada yasarsan. Eskiden sacmaydi bu laf, herkesle anlasirsin gibi gelirdi. Ama butun engelleri assan da, hicbir yabanci -aslinda- o yanindaki gibi olmuyormus, gercekten.

Neden bunlardan bahsediyorum ? Bir ay onceydi galiba, mami bir gun telefon acti, sesi cok kotu. Tak diye "gel artik buraya, zaman geciyor, seni cok ozluyorum" dedi. Burada yasamaya gel diyordu iste yillar sonra, ilk defa. Ilk defa butun hayatimi bastan kurgulamam gerekti, sebepler sonuclar vesairelerle. Sonra zaman gecti, gidip geldim Istanbul'a ve kesin kararimi verdim : Daha donmek yok, esyalarini toplamak kolay ama burada kurmaya calistigin hayati birakmak yok. Cok zor oldu cunku zaman gecerken buyukler buyumuyor, yaslaniyor. Yillar, aylar ve gunler daha bir onem kazaniyor. O kadar dusundum ki en sonunda sunu dedim kendime: Nasil olsa istedigin zaman gidersin burayi birakip. Onlarla gecirdigin zamanin suresi degil, kalitesi onemli. Senin hayatini kurmayi basarman onemli. Biraz tatli yalanlar gibi, biraz gercek kararlar iste...

Sonra gece kikirdaya kikirdaya saatleri gecirirken uykumuz geldi. Ama yastik carsafi yoktu sevgili kiz arkadasimda. Biz de soyle birsey yaptik cok sevimli oldu :


Sonra suana kadar gecti zaman. Demin isle ilgili birseyler yaptim, yaptiktan sonra da kendime kizdim. Niye bu adamlar gibi olamiyorum ? Bundan sonra pzt-cuma disinda isle ilgilenmek yok ! Simdi arayi kapatmak icin sabaha kadar abuk subuk seylerle ugrasmayi planliyorum. Insan kendi sorunlarina kendisi cozum bulmali. Iskoliksen inadina sabaha kadar 24 izle ya da kalk bu saatte kestaneli fondan yap. Kisisel gelisim gibisi yok, mis !